Volume 5, No 3, Fall 1995

SAVK

Günes ufku terkederken çaresiz
Iste o an hatirlarim gözlerini
Savki kaybolurken melul ve fersiz
Atesler yakarim yansisin diye gözlerinde
Bir alev bir kivilcim belki bir iz
Efsaneler yazilsin isterim üstüne
Diyarlarin, kalan simdi sensiz

Çapulcu istahlar yuttu isiklarimizi
Zamani koyverip, teslim olurken sen zamana
Garip rüzgarin söndürdü rüyalaramizi
Gönül lal olup da edince sükut, yitirdik
Özden de öte o kudsi asklarimizi
Soytarilar arz-i endam edip de simdi
Sahnesinde dünyanin, aliyor alkislarimizi

 

Zaman ve mekana ait ne varsa disinda,
Içinde, mübarek, ilik bir iz yalniz
Sekilleniyor cisim ve ruh her sayhasinda.
Seyrederken kendini yükselen yüreklerden,
Zalim bir duman, mazlum bir nur aynasinda.
Esfelden ahsene devri daimi edip de idrak
Hüsranlari ders belle ömrünün her sayfasinda

Yuttugun alevlerde yanasin ki önce
Kemal zuhur etsin yarin ki güne
Gün dogumuna dek bekleyecegim bu gece
Günes zuhur edesiye ta ki görmek için
Solan o savk belki tekrar zuhur edince
Soyup da ruhumun tozlu kabugunu
Girmek için, lav kesen ummana sessizce

Eylül 95